Życie po śmierci: Dowody naukowe na reinkarnację?

W poszukiwaniu dowodów stojących za reinkarnacją

Czy żyjemy tylko raz? Co istnieje życie po śmierci?  Czy istnieją dowody naukowe na istnienie reinkarnacji?

Te pytania zadają sobie naukowcy, fizycy, filozofowie, psychologowie, lekarze i osoby zajmujące się duchowością.

Czy reinkarnacja jest faktem, czy tylko wymysłem religii?

Ludzi od wieków fascynowała idea reinkarnacji. Wiara w jakąś formę życia po śmierci jest szeroko rozpowszechniona w wierzeniach kulturowych czy religijnych.

Reinkarnacja polega na ponownym wcieleniu się duszy po śmierci ciała. Może ona wcielić się w inny byt fizyczny. Najprościej mówiąc dusza jednego człowieka może przejść w kolejne ciało.

Co na to nauka?

Przypadkami osób, które twierdzą, iż pamiętają swoje poprzednie wcielenia, interesuje się również świat naukowy. Różne dyscypliny naukowe zgromadziły dowody naukowe i przeanalizowały dużą liczbę obserwacji, których nie można odpowiednio wyjaśnić za pomocą materialistycznego światopoglądu. Te anomalne zjawiska były badane w różnych dyscyplinach naukowych. W fizyce, astrofizyce, fizyce kwantowej, chemii, biologii, antropologii, psychiatrii, parapsychologii i psychologii transpersonalnej.

Interesującym aspektem, który może świadczyć o istnieniu reinkarnacji, są zbieżności kulturowe i religijne w wierzeniach na ten temat.  (Hinduizm, buddyzm, dżinizm).

Większość z tych tradycji wierzy, że dusza przechodzi przez cykl życia, śmierci i odrodzenia.  Zanim osiągnie ostateczne wyzwolenie/zjednoczenie z boskością.
Reinkarnacja często niesie za sobą przesłanie moralne, w którym  działania w obecnym życiu wpływają na nasze przyszłe życia.
Ponadto reinkarnacja jest postrzegana jako proces, który pozwala duszy na rozwój i doskonalenie się przez kolejne wcielenia. Te zbieżności kulturowe i religijne mogą wskazywać na to, że wierzenia w reinkarnację mają swoje korzenie w głębokich i uniwersalnych prawdach.

Badania naukowe nad reinkarnacją –  w czym tkwi problem?

Reinkarnacja jest tematem kontrowersyjnym i trudnym do naukowego udowodnienia. Wiele kultur i religii wierzy w reinkarnację, ale w świecie nauki brakuje jednoznacznych dowodów naukowych na jej istnienie. Uzyskanie dowodu naukowego zjawiska takiego jak reinkarnacja nie jest możliwy do uzyskania w taki sam sposób, jak eksperymentu z chemii czy fizyki.  Co rodzi pewne komplikację…

Poniżej przedstawiam kilka najczęściej omawianych materiałów w temacie reinkarnacji:

1. Raporty o wspomnieniach z poprzednich wcieleń.

Niektórzy ludzie twierdzą, że pamiętają szczegóły ze swojego poprzedniego życia, które później potwierdzają znajdując dowody na potwierdzenie swoich wspomnień. Jednak takie przypadki są trudne do zweryfikowania naukowo i często opierają się na subiektywnych relacjach.

2. Analiza przypadków przypomnianych przez dzieci.

Wiele raportów opiera się na zeznaniach dzieci, które opowiadają o szczegółach związanych z osobami, miejscami i wydarzeniami z przeszłych epok, których nie powinny znać. Jednakże w związku z tym, że są to dzieci – często nauka nie uznaje tych informacji jako rzetelnych, a zrzuca na kark bujnej „wyobraźni.”

3. Badania naukowe nad reinkarnacją w ramach nauk parapsychologicznych.

Nauka parapsychologiczna zajmuje się badaniem zjawisk pozornie niematerialnych, takich jak telepatia, percepcja pozazmysłowa itp. Niektóre badania w tej dziedzinie sugerują możliwość istnienia reinkarnacji, ale ich metodologia i wyniki są często krytykowane, bo również szczegółowe zebranie danych, zmierzenie tego rodzaju zjawisk jest niestety w wielu przypadkach zwyczajnie niemożliwe.

4. Badania nad reinkarnacją przez wykorzystanie zjawiska hipnozy regresyjnej.

W trakcie sesji hipnotycznej osoba może doświadcza wspomnień z przeszłości, które pochodzą z poprzednich wcieleń. Osoby poddane hipnozie regresyjnej często opisują szczegółowe wspomnienia z przeszłości, które są zgodne z historycznymi faktami, mimo że nie mieli wcześniej wiedzy na ten temat.

5.     Śmierć kliniczna

W trakcie poszukiwań dowodów na istnienie reinkarnacji, warto pochylić się nad tematem śmierci klinicznej (ang. near-death experience, NDE).

Podstawowe cechy doświadczeń bliskich śmierci są następujące:

• Przechodzenie przez tunel, na końcu którego jest światło
• Spotkania z istotami duchowymi – aniołami, przewodnikami duchowymi
• Spotkania z członkami rodziny lub znajomymi, którzy odeszli
• Głęboka refleksja  – przegląd całego życia, przychodzi zrozumienie swoich błędów i doświadczeń

Chociaż śmierć kliniczna nie jest bezpośrednim dowodem na reinkarnację, to jednak wpisuje się w szerszy kontekst duchowej ewolucji i  dostarcza cennych informacji na temat istnienia życia po śmierci oraz możliwości powrotu do życia w innej postaci. Tysiące przypadków NDE zostało udokumentowanych i opisanych w renomowanych czasopismach naukowych oraz na stronie internetowej Foundation for Research on Near-Death Experiences (www.nderf.org)

Ze względu na trudność zmierzenia, zaplanowania rzetelnie możliwości zmierzenia z wykorzystaniem typowych naukowych metod nauka nie dostarcza jednoznacznych dowodów na reinkarnację. Nauka opiera się na zasadzie falsyfikowalności, czyli możliwości potwierdzenia lub obalenia teorii na podstawie konkretnych dowodów i eksperymentów.

Potężny wkład w badania naukowe na reinkarnacją

Poglądy Stevensona i innych badaczy wierzących w reinkarnację spotkały się jednak z krytyką ze strony innych przedstawicieli świata nauki, których zdaniem przesłanki przemawiające za istnieniem reinkarnacji są niewystarczające (jako kontrargumenty podawane są m.in. warunkowanie kulturowe, anegdotyczny charakter dowodów, ewentualne motywy osób „reinkarnowanych”).

Psychiatra Ian Stevenson (1918-2007),  z University of Virginia jest autorytetem w badaniach naukowych nad reinkarnacją. Zbadał wiele doniesień dzieci, które twierdziły, że pamiętają swoje poprzednie życie. Przeprowadził ponad 2 500 studiów przypadku w ciągu 50 lat i opublikował 12 książek, w tym Twenty Cases Suggestive of Reincarnation and Where Reincarnation and Biology Intersect .

Stevenson metodycznie dokumentował zeznania każdego dziecka, a następnie identyfikował zmarłą osobę, z którą utożsamiało się dziecko.  Weryfikował fakty z życia zmarłej osoby, o których mówiło dziecko ze swojej pamięci.

Dopasował znamiona i wady wrodzone do ran i blizn u zmarłych korzystając z dokumentacji medycznej, zdjęć z sekcji zwłok.

Zeznania dzieci

Według jego badań dzieci w wieku od 2 do 4 lat, zaczynały mówić o swoim poprzednim życiu, często o wydarzeniach, które doprowadziły do ich śmierci, a czasem używały czasu teraźniejszego, jakby ich poprzednie życie było nadal kontynuowane.

Stevenson identyfikował osobę o której opowiadało dziecko, a następnie potwierdzał informacje, rozmawiając z krewnymi zmarłego. Metodologia opierała się na sprawdzaniu historii, opowiadanych przez dzieci w taki sposób, który eliminuje ryzyko oszustwa, wycieku informacji, podpowiedzi i sugestii.

Stevenson poświęcił prawie 50 lat na naukowe badanie tych przypadków, znanych jako przypadki typu reinkarnacji (CORT), i zarejestrował  ponad 2 000 z nich.

Większość badań dotyczyła dzieci (84%), a  dominującym projektem badania był opis przypadku (60%). Dominującym podejściem metodologicznym był wywiad (73%), a następnie analiza dokumentów (50%). Najczęściej badanymi zmiennymi były deklarowane wspomnienia z poprzedniego życia (100%), nietypowe zachowania (74%) oraz znamiona/wady (37%).

Ciężko byłoby to uznać dziełem przypadku ze dziecko zna swoje poprzednie imię, dokładny adres zamieszkania, potrafi wymienić członków rodziny, a także określić w jaki sposób zmarło. Ponadto gdy udało się zlokalizować rodzinę, to również sąsiedzi dodatkowo potwierdzali wszystkie informacje.

Czasami dostępne akta policyjne, sekcje zwłok dostarczyły zaskakujących fotograficznych dowodów śmiertelnych ran, które pojawiały się na noworodku pojawiają w formie znamion.

W wielu z tych przypadków naukowcy mogli znaleźć tylko jedno wiarygodne wyjaśnienie: dziecko pamiętało poprzednie życie.

Praca ta została kontynuowana przez Jima B. Tuckera, profesora psychiatrii i nauk neurobehawioralnych na University of Virginia.

Raporty Stevensona, Tuckera,  i innych zostały opublikowane w wielu recenzowanych czasopismach naukowych, w tym w niektórych z najbardziej prestiżowych. (Sam Stevenson opublikował 300 książek i artykułów).

Sprawa Ryana Hammonsa – dowód na istnienie reinkarnacji

W wieku około 4 lat Ryan Hammons zakomunikował swojej mamie: „Myślę, że kiedyś byłem kimś innym”. Ilekroć Ryan zobaczył napis Hollywood w telewizji był podekscytowany, mówiąc, że to jego dom i chce tam wrócić.

Powiedział, że był agentem w Hollywood, mówił o tańcu na Broadwayu i mieszkaniu w domu z dużym basenem. Czasami, gdy w radiu leciały piosenki, wstawał i zaczynał stepować. Opowiadał o chodzeniu na fantazyjne imprezy z „kowbojem”, który miał konia, który wykonywał sztuczki, a także o kręceniu reklam papierosów.

Kiedy w szkole proszono go o narysowanie domu, zawsze rysował cztery osoby – siebie, rodziców i „dawnego siebie”.

Jego mama zaczęła zapisywać wszystko, co Ryan opowiadał o swoim poprzednim życiu. Pożyczała książki o Hollywood z lokalnej biblioteki, mając nadzieję, że pomogą Ryanowi przetworzyć jego wspomnienia. W jednej z książek znaleźli kadr ze starego filmu „Noc po nocy” .

Ryan bardzo się ożywił i krzyknął: „Mamo, to jest George – zrobiliśmy razem to zdjęcie!”. Następnie wskazał na mężczyznę ze zdjęcia i powiedział: „A to jestem ja”.

Ryan zawsze powtarzał, że nie zna imienia swojej poprzedniej osobowości. Na początku jego mama nie była w stanie zidentyfikować mężczyzny, którego wskazywał. Jednak dowiedziała się, że drugim mężczyzną był aktor o imieniu George Raft.

Spotkanie z Jimem Tuckerem

Kiedy Ryan miał 5 lat, jego matka skontaktowała się z Jimem Tuckerem, który zgodził się zbadać jego opowieści. Udało się zidentyfikować mężczyznę, którego Ryan nazwał „sobą”, jako Marty’ego Martyna, tancerza, aktora i agenta, który zmarł w 1964 roku. Kiedy Tucker odwiedził Ryana i jego rodziców, Ryan został poproszony o wybranie zdjęć osób i miejsc związanych z Martym Martynem. Zrobił to bezbłędnie!

Większość zeznań Ryana na temat jego poprzedniego życia zostało nagrane przez jego matkę, zanim Tucker się zaangażował i zidentyfikowano Marty’ego Martyna. Niektóre wypowiedzi zostały już zweryfikowane przez jego matkę.

Potwierdziła na przykład, że przyjaciel kowboj, o którym często mówił, to mężczyzna o nazwisku Dziki Bill Elliot. Z pomocą Tuckera zweryfikowano inne oświadczenia na podstawie źródeł, takich jak rejestry publiczne w archiwach narodowych, gazety, nekrologi, dokumenty podróży i raporty ze spisów powszechnych. Sam Martyn był postacią mało znaną, w Internecie nie było o nim żadnych informacji, przynajmniej w tamtym czasie. Skontaktowano się z córką Martyna i zweryfikowano inne wypowiedzi.

Fakty z poprzedniego życia

W sumie zweryfikowano 55 zeznań Ryana na temat jego poprzedniego życia. Na przykład potwierdzono, że Marty Martyn był kiedyś stepującym tancerzem, że prowadził agencję talentów, która zmieniała nazwiska ludzi, że miał kilka żon, że jego ulubiona restauracja była w Chinatown, że spędzał dużo czasu w Paryżu, że miał dużą kolekcję okularów przeciwsłonecznych, że kupił swojej córce psa, gdy miała 6 lat i tak dalej…

Kiedy mama (Cyndi) zabrała go do pięknego, starego budynku, w którym kiedyś mieściła się Agencja Talentów Marty’ego Martyna, zachowywał się „tak, jakby naprawdę wracał do domu po długiej podróży… Cała jego twarz promieniała radością”.

Jako nastolatek Ryan nie pamiętał już tak dokładnie szczegółów ze swojego poprzedniego wcielenia, ale nadal wydawał się wykazywać pewne cechy behawioralne z poprzedniego życia. Na przykład wciąż uwielbiał oglądać stare filmy i słuchać muzyki big-bandowej z lat 40. i 50. XX wieku.

Sprawdź dodatkowy materiał o Ryanie Hammonsie

Jeżeli chcesz uzyskać więcej informacji, zobacz >>ten film<< o Ryanie Hammonsie

Współcześni badacze skrupulatnie sprawdzają poprawność relacji dzieci, analizując każdą możliwość, wykluczając że dzieci mogły zdobyć informacje wcześniej, bądź że są to fantazje.

Często badacze poddają dzieciom testy rozpoznawcze, na przykład pokazując im zestaw zdjęć i prosząc o wybranie tego, które odnosi się do ich wcześniejszej osobowości. Pokazywano im zdjęcia domów i proszono o wybranie tego, w którym mieszkali w poprzednim wcieleniu. Pokazywano zdjęcia kobiet i proszono o wybranie żony z poprzedniego życia.

W Indiach Satwant Pasricha, profesor psychologii, jest autorytetem w badaniach naukowych nad reinkarnacją. Pracując jako asystentka Iana Stevensona, jej metody badawcze są podobne do metod stosowanych przez Stevensona. Dokumentuje zeznania dzieci. Następnie identyfikuje osobę zmarłą, którą zapamiętało dziecko i weryfikuje fakty z życia osoby zmarłej, które pasują do wspomnień dziecka.

W swoich pracach porównuje znamiona dzieci z urazem fizycznym lub deformacją obecną u zmarłej osoby z poprzedniego życia, które zapamiętało dziecko, weryfikując jego dokumentację medyczną. Przedstawiła również przypadki „ksenoglosji” (zdolność mówienia innym językiem bez wcześniej podjętej nauki) . W ciągu dwóch dekad zbadała ponad 500 przypadków

Czytając takie pracy, nawet sceptycy  znajdą trudności z przedstawieniem logicznego wyjaśnieniem.

Tabela:  Profile głównych badaczy dostarczających dowody naukowe na istnienie reinkarnacji.

Źródło: Lucam J. Moraes, Gabrielle S. Barbosa, João Pedro G.B. Castro, Jim B. Tucker, Alexander Moreira-Almeida,Academic studies on claimed past-life memories: A scoping review, EXPLORE, Volume 18, Issue 3, 2022.

Hipnoza  – regresja do poprzedniego wcielenia

Często badania nad reinkarnacją są prowadzone przez wykorzystanie regresji hipnotycznej.  Procedura ta przyczyniła się do głębszego zrozumienia zjawiska reinkarnacji.

Brian Weiss, Michael Newton, Dolores Cannon, byli pionierami w obszarach badań nad poprzednimi wcieleniami.

Regresja jest techniką, która wykorzystuje hipnozę do uzyskania dostępu  do  wspomnień z poprzednich wcieleń.

W swojej książce Wędrówka Dusz, Newton opisał życie po śmierci. Używając głębokiej hipnozy, prowadził swoich badanych do przeszłych wcieleń i okresu między wcieleniami. Szczegółowo opowiedział o tym, co dzieje się z ludźmi w chwili śmierci, kto wita ich po śmierci, jaki jest świat duchów, dokąd idziemy i co robimy, gdy się reinkarnujemy, i jak wybieramy nasze ciała przed reinkarnacją.

Korzyści psychologiczne, jakich doświadczyli jego pacjenci, skłoniły go do poświęcenia reszty życia analizie poprzednich wcieleń. Zwłaszcza tego, co wydarzyło się w okresie między wcieleniami. Niezależnie od ich przekonań religijnych, badani zgłaszali zasadniczo podobne doświadczenia w okresie między wcieleniami.

Dr Raymond Moody jest wybitnym badaczem regresji przeszłego życia. Zaczynał jako sceptyk w odniesieniu do reinkarnacji. Zaczął jednak badać zarówno zdrowych psychicznie pacjentów, jak i tych z fobiami. Pod wpływem głębokiej hipnozy zaczynali opisywać z żywymi szczegółami epizody z innych okresów historycznych. Dzielili się szczegółami których nie mogli znać. W związku z tym, jego podejście zmieniło się.

Odkrył, że wielu jego pacjentów zostało wyleczonych z fobii, gdy ponownie przeżyli traumatyczne wydarzenie z poprzedniego życia.

Wniosek

Wyobrażenia o życiu i śmierci są odmienne w całej historii ludzkości. Wśród różnych religii  i kultur, istniała niemal powszechna wiara w jakąś formę życia pozagrobowego.

Pomimo, że reinkarnacja jest tematem kontrowersyjnym, warto przyjrzeć się obiektywnie zgromadzonym danym i wynikom badań naukowych. Pozwoli to zrozumieć różnorodne perspektywy tego tajemniczego i fascynującego zjawiska.

Każdy, kto chce spojrzeć na dowody z otwartym umysłem, odkryje, że nasze życie nie kończy się na śmierci.  Jest to tylko zamknięcie pewnego etapu.

Jeśli reinkarnacja ma być badana z bezstronnego naukowego punktu widzenia, konieczne jest przede wszystkim znalezienie sposobu na ominięcie barier, takich jak uprzedzenia religijne. Na ten moment nie ma obiektywnych dowodów, ani konkretnych metod badawczych, które mogą odkryć tajemnicę reinkarnacji.

Bez względu na to czy obecnie wierzysz, czy nie w reinkarnacje to prawda jest taka, że wszyscy prędzej czy później się tego dowiemy!

W końcu na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki. 😉

Chcesz się dowiedzieć o swoich poprzednich wcieleniach?

Jestem hipnoterapeutką i prowadzę, również sesję regresji do poprzednich wcieleń, zapraszam do zapoznania się z moją ofertą.

Zachęcam, również do skorzystania z nagrania medytacji prowadzonej – poznaj swoje poprzednie wcielenia.

Sesje hipnozy regresyjnych do poprzednich wcieleń są fascynującym doświadczeniem. 

Pozwalają zgłębić głębsze warstwy swojej osobowości i poznać wspomnienia z poprzednich wcieleń.